ره ا نوشت
ببار باران ببار ای مظهر رحمت پروردگار ببار ببار و بزم رحمت ارباب را کامل کن ببار و به یادآور لطف و کرم ارباب را بارانِ رحمت اربابم حسین (علیه السلام) بر من نازل شده باران کرم سید شهیدان بر من فرود آمده راهیم راهیِ سفرعشق راهیِ حریم ارباب عشق راهیِ ملجاء عشاق راهیِ حرم سقای عشق راهیم راهیِ کرب و بلا آری! من این منِ سراپا سیاهی راهیم نمیدانم چرا چطور من این منِ سراپا سیاهی دعوت شده ام زبانم لال شده و چشمانم بهت زده و قلبم پر از سوال ارباب! من؟؟؟ من لیاقت ورورد به حریم شما را ندارم نمیدانم واقعا نمیدانم چرا اما ایمان دارم به کرم شما ایمان دارم به محبت شما و ایمان دارم به دلسوزی شما و تنها پاسخ چراهایم لطف و کرم و بزرگی و سخاوت شماست تنها همین... پ.ن: به یاری خدا فردا راهی هستم.
همچون پری که آزادانه می رقصد و می چرخد، رها همچون برگی پاییزی که تمام وجود خود را به باد میسپارد... من ره ا هستم
