ره ا نوشت
قلبم را آورده ام سیاه و غمین تا جلا یابد با گریه برشما قلبم نهالی ست خشکیده آورده ام تا جان گیرد با نوای حسین جان(ع) قلبم آتش فروزانی در خود دارد آتش عشق« ا ر بـ ـ ا بـ ـ ـ.» آتش عشقی پایان ناپذیر آتش عشقی سرد نشدنی آتشی که مدفون شده در زیر خاکستر خاکستری از جنس غفلت از جنس عصیان از جنس ناامیدی از جنس طغیان اما هرگز توان خاموش کردن آن را ندارد این آتش آتش جاوادانست آتش الهی است آتشی خاص محبان آتشی خاص شیعیان آتشی خاص دلسوختگان آتشی که مرهم است بر زخم های زینب(س) و اما محرم هرسال با آمدنش این آتش را بیش از پیش شعله ور میکند سوزان تر و فروزان تر ا ر بـ ـ ا بـ ـ ـ لباس سیاه به تن کرده ام تا مبادا سیاهی قلبم را فراگیرد ا ر بـ ـ ـا بـ ـ ـ تنها دارائی ام: « قلبم » پیشکش شما...
همچون پری که آزادانه می رقصد و می چرخد، رها همچون برگی پاییزی که تمام وجود خود را به باد میسپارد... من ره ا هستم
