ره ا نوشت
این روزها پرم از تردید... دو دلی... بین دو راهی عجیبی مانده ام... این روزها ذهنم پر از سواله... پر از اشکال... و پر از نادانسته ها... این روزها حرف روز و شبم یک چیز است: انتخابات... همه جای زندگیم را پر کرده وقتی که در جمع خانواده هستم وقتی که پیش دوستام هستم وقتی که پای تلویزیون هستم وقتی که اینجا هستم و حتی وقتی که خواب هستم تمام فکر و ذکرم شده انتخابات... انتخاب اصلح... و ... امسال خیلی دلسرد شدم به انتخابات همش با خودم میگم هیچ فرقی نمیکنه کدوم یکی ازین کاندیداها بیاد چون احساس میکنم هیچ کدوم نمیتونن کاری انجام بدن احساس میکنم هرکدوم که بیان وضع مملکت فرقی نمیکنه احساس میکنم هیچ کدوم نمیتونن کاری رو پیش ببرن حرفای قشنگی رو میزنن اما حرف کجا و عمل کجا؟؟؟ این حرفای قشنگی که میزنن خیلیا قبل از اینا قشنگترشو زدن اما عمل چطور؟؟ واقعا به همون حرفا عمل کردن؟! به نظرم هرکسی هم که بیاد وقتی که مزه قدرت بره زیر زبونش همونی میشه که همه شدن چون طمع حفظ قدرت خیلی بیشتر ازونی که فکرشو میکنیم باید طرف خیلی خیلی باتقوا باشه تا بتونه خودشو حفظ کنه... نمیگم همچین آدمی نیست ولی پیدا کردنش سخته... پ.ن: درسته هنوز شخص خاصی رو مد نظر ندارم ولی فعلا در حال نحقیقاتم و حتما حتما رای میدم فقط و فقط به خاطر امام خامنه ای(حفظه الله)
همچون پری که آزادانه می رقصد و می چرخد، رها همچون برگی پاییزی که تمام وجود خود را به باد میسپارد... من ره ا هستم
