ره ا نوشت
دیدن طبیعت جدای ازون لذتی که داره جدای ازون حال خوبی که بهم میده و جدای ازون نشاطی که به دست میارم کمکم میکنه برای قدری خلوت برای قدری نزدیک شدن به خدا و برای قدری شناخت بیشتر خودم شناخت خودم که اشرف تمامی اینها هستم شناخت خودم که خدا همه اینها را برای «مــن...» آفریده... دیدن طبیعت همه اش شناخت است شناخت خودم... و شناخت خدای خودم... عظمت کوهها و آبشارها لطافت گیاهان استواری درخت ها سختی سنگهای میان راه مه غلیظ صبحگاهی که آرامشی مرموز در خود داشت حقارت روستاهای دامنه کوه زمانی که از کوهی مرتفع نظاره میکردم ابرهایی که قله کوهها را احاطه کرده بودند نظمی که بی سرو صدا در جای جای این طبیعت جاری و ساری بود و مهم تر از همه آرامشی که همه جا را فراگرفته بود آرامشی فراگیر آرامشی که آنقدر بخشنده است که به تمای بازدیدکنندگانش هم آرامش میبخشد همه اینها را دیدم و حس کردم و در تمام لحظات با خود فکر میکردم به شکوه و عظمت خدا به لطف بی کرانه او و به نظم بی همتای او اینها همه برای من است برای «مـــن»... برای «مـــن» تا بشوم همانی که او میخواهد...
همچون پری که آزادانه می رقصد و می چرخد، رها همچون برگی پاییزی که تمام وجود خود را به باد میسپارد... من ره ا هستم
