ره ا نوشت
خانه ات آبی باد! خاطراتم را زیرِ باران بردی وبرایم از ریشه ابریشم ها و گیاهِ تنِ باران ها ساقه سبز صداقت پختی من به اندازه یک آییه از دیدن تو خوشحالم و برای تو قلبم -این قاصدکِ زخمی را- پُست خواهم کرد خانه ات بر لبِ دریاها باد! احمد عزیزی چقدر بعضی اتفاقا رو دوست دارم مثل دیدن یه دوست قدیمی بعد از مدت ها امروز بعد از سالها یکی از صمیمی ترین دوستای دوره راهنماییمو دیدم اولش باورم نمیشد با کلی شور و اشتیاق صدام کرد من اولش فقط نیگاش کردم مکالمون خیلی طول نکشید و من پیاده شدم ولی دلم میخواست یه دل سیر باهاش بحرفم ... بعضی اتفاقا یادت میارن کسایی رو که دوسشون داری ولی مشغله های زندگی نمیذاره که یادشون بیفتی همین بعضی اتفاقا باعث میشن که کسایی رو که دوسشون داری فراموش نشن اما بعضیاشم با این که تورو یاد عزیزانت میندازه ولی خوشحالت که نمیکنه هیچ ناراحتتم میکنه بگذریم... پ.ن: دلم برای همه دوستایی که مدت هاست ندیدمشون تنگ شده، امیدوارم بازم ازین اتفاقا بیفته و من عزیزانم رو ببینم.
ادعا ادعا همش ادعا خسته شدم از این همه ادعا خسته شدم از دورویی خسته شدم از هرچی آدم مدعیه آدمایی که ادعای دینداری میکنن ولی... ولی در عمل... نمیدونم چرا پای عمل که میرسه همه جا خالی میدن کلی توجیه میارن که نه! این کار ما هیچ مشکلی نداره تازه خیلی هم خوبه!!! وقتی که پای منافعشون میاد وسط وقتی که پای زرق و برق دنیا میاد وسط وقتی که پای هوا و هوسشون میاد وسط دیگه دین و خدا و همه چی رو یادشون میره لااقل کاشکی اینهمه توجیه نمیکردن آسمون ریسمون به هم میبافن که بگن کارمون درسته واقعا دیگه نمیدونم چی بگم فقط خسته ام... خیلی خسته...
همچون پری که آزادانه می رقصد و می چرخد، رها همچون برگی پاییزی که تمام وجود خود را به باد میسپارد... من ره ا هستم
